حلقه پیاز

مبارک باشه!

اما چرا اینقدر اسم کتابخانه را طولانی کردین؟ نمی شد به سادگی بگین: «کتابخانه عمومی شمس گیلانی» و بعد در زیر آن در تابلو بنویسین به یادبود حجه الاسلام و المسلمین جعفر شمس گیلانی؟!

متاسفانه از این نام گذاری های ،به زعم من، اشتباه در کشور ما زیاد مشاهده میشه. مثلا یک میدان را «نور» می نامند اما بعد به «میدان فیلسوف عالی قدر علامه آیت الله محمد تقی جعفری (ره)» تغییر نام میدن. هیچکس میدان را به این اسم یاد نمی کنه و همه همان «میدان نور» می گویند. آخرسر هم یک اتوبان از میان میدان رد میشه و میدان میره پی کارش!!

ذهن انسان نام های کوتاه را به راحتی می پذیرد و ضبط می کند. بر همین اساس در غرب سعی می کنند از نام های کوتاه برای نهادها یا مکان ها استفاده کنند. حتی اگر مجبور شدند نام بلند اختیار کنند، حتما یک نام مختصر شده هم برای آن انتخاب می کنند. مثل سازمان ملل متحد (United Nations) که به صورت UN هم می نویسند. از این مثال ها فراوان هست.

در خاطرم هست که پیش از انقلاب، یکی از میدان های شهر تهران را «کندی» (Kennedy) نام دادند. به راحتی در ذهن مردم نقش بست، طوری که حتی تا سالهای مدید پس از انقلاب و تغییر نام آن به «توحید»، بعضی از مردم همچنان کندی صدایش می زدند! خب این فقط به خاطر سادگی آن نام بود. اگر آن را «پرزیدنت جان اف کندی» می نامیدند، مطمئن باشید پس از انقلاب همه بدون استثنا آن را توحید صدا می زدند. جالب توجه این که حتی در آمریکا هم نام او را مختصر و به صورت JFK ادا می کنند. مثلا فرودگاه جان اف کندی را فرودگاه JFK می نامند.

در شوروی سابق وضع کمی متفاوت بود. در آن جا کتابخانه ها و مراکزی این چنین را طولانی نامگذاری می کردند. مثلا کتابخانه ملی تاجیکستان را تا جایی که در خاطرم است «کتابخانه ملی جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان، به نام و. ای. لنین» می نامیدند. بعد از استقلال تاجیکستان، نام کتابخانه به «کتابخانه ملی جمهوری تاجیکستان به نام ابوالقاسم فردوسی» (Национальная библиотека Республики Таджикистан им. Абулкасима Фирдавси) تغییر داده شد که البته بیشتر به نام کتابخانه ملی تاجیکستان مشهور است.

بگذریم ...

امیدوارم دوستان ما در آن کتابخانه در کارهایشان موفق باشند.